Het Huwelijksbootje

10 juli 2015.

De dag dat Sander en Irene letterlijk en figuurlijk in het huwelijksbootje stapte.

Het was een warme zomerse dag. Zo’n dag waar je als bruidspaar al die maanden op hoopt. Ikzelf vond het dan ook absoluut niet vervelend om met m’n gitaar op een bankje langs het water te moeten wachten. Vele waterlelies dobberde in het spiegelende water. Af en toe keek ik even in de verte om te zien of het huwelijksbootje er al aankwam.

Sander is een getalenteerd theatermaker, wat hem automatisch romanticus van beroep maakt. Niet gek dus dat hij op dit idee was gekomen. Als verassing voor z’n vriendin had hij een bootje geregeld die ze naar de locatie van het feest zou varen. Voor deze romantische tocht had hij mij gevraagd om ergens langs de waterkant te staan. Wanneer ze voorbij zouden komen moest ik “Alles is Liefde” spelen. Het nummer waar hij Irene op ten huwelijk heeft gevraagd.

Het wachten duurde iets langer dan gedacht. Naderhand hoorde ik dat dit kwam omdat ze een tijdje vast hadden gezeten onder een brug. Zoals ik al schreef was het die dag absoluut geen straf om buiten te zitten. Ik doodde de tijd met het stemmen van mijn gitaar en het spelen van wat eigen nummers. Soms hoorde ik een voorbijganger iets zeggen als: “Gezellig… een beetje muziek”. Maar er was ook een voorbijganger die zei: “Die zit daar eenzaam met z’n gitaar”.

Alles is Liefde

En toen zag ik in de verte wat aankomen. Ik herkende het gezicht van Sander meteen en naast hem zag ik een stralende Irene die heel verbaasd opkeek toen ze mij daar met m’n gitaar zag zitten op het bankje. Toen de boot dichtbij was sloeg ik de eerste akkoorden aan en bij de eerste zin van het nummer zag ik Irene vol verwondering naar Sander kijken.

Ik stond op en liep zingend met de boot mee. Sander en Irene hielden elkaars hand vast en aan de overkant zag ik voorbijgangers stilstaan om te kijken naar dit tafereel. Met elke stap die ik zette genoot ik net als het bruidspaar van het moment en ik realiseerde me maar al te goed dat verassingen als dit mooie unieke ervaringen zijn.

Alsof het zo moest zijn eindigde het nummer precies bij een bruggetje waar ze onderdoor moesten. Het pasgetrouwde koppel bedankte me voor het lied en terwijl ik verder over de dijk liep verdwenen ze beetje bij beetje in de verte.